met de trein door Portugal

Faro, de grootste stad in Zuid-Portugal en de hoofdstad van de Algarve, ligt meer dan 600 km bij ons vandaan. Maar die afstand belemmerde me niet om te zeggen ‘Oh leuk, dan kom ik je even opzoeken’, toen een vriendin uit Nederland vertelde dat ze een weekje naar de Algarve ging. Dat de reis ongeveer even lang zou duren als een vliegreis naar Nederland, realiseerde ik me pas later. Maar dit was wel dé uitgelezen kans om per trein Portugal te doorkruisen.

Comboios de Portugal

Het staatsbedrijf Comboios de Portugal (Portugese treinen) verzorgt de treindiensten. En de service hangt een beetje tussen oubollig en modern in.
Je kunt nog ouderwets een kaartje kopen bij een loket of bij de conducteur op de trein. De reisinformatie galmt ouderwets onverstaanbaar door de luidsprekers van de stations en in de trein. En nergens hangt een flatscreen, waar je zelf de informatie kunt lezen. De loketbeambte of de conducteur vertelt je wanneer en op welk perron je moet overstappen.
Toch heeft CP ook (heel modern) een app en een duidelijke website voor alle reisinformatie. (www.cp.pt) En je kan daar op voorhand een e-ticket kopen. En het mooie is dat je op de lange afstandstrajecten, waar je een gereserveerde plaats voor moet hebben, flinke korting krijgt als je de kaartjes ver van te voren koopt.
Mijn kaartje van Môsteiro naar Faro (via Porto en Lissabon) kostte me slecht €31,55. Terwijl het normale tarief voor een 2e klas kaartje €45,85 is.

Meer dan 8 uur in de trein

Het reisschema was kneiterstrak. Vertrek om 9:11 u vanaf Môsteiro, en aankomst om 17:35u op Faro. Met een overstap van 8 minuten op Porto-Campanha en een overstap van 10 minuten op Lisboa-Oriente. Gelukkig zijn er wc’s aan boord en is er bij de twee langeafstandstreinen een restauratiewagon aanwezig.Overstappen blijkt eenvoudig, we komen langs de ene kant van het perron aan en langs de andere kant staat de volgende trein klaar.
Gelukkig is de eerste trein op tijd en vertrek ik met een paar minuten vertraging van Môsteiro. Nuno heeft me met de auto naar het station gebracht en we babbelen nog wat op het perron voordat ik instap. Het is een leuk stationnetje met een mooi uitzicht over de Douro. En even later kan ik nog naar ons huis zwaaien vanuit de trein. (Niet dat het terug zwaait, maar alla)

Op Porto-Campanha staat het perron vol wachtende mensen. Helaas heeft de tweede trein vertraging. Deze is afkomstig uit Braga, waar aan het spoor gewerkt wordt. Dik een half uur later dan gepland, vertrekt de trein richting Lissabon. Ik leg me er bij neer dat ik de volgende aansluiting niet zal halen. Maar vraag me wel af hoe dat dan zal gaan met de gereserveerde plaatsen. Helaas komt er geen enkele conducteur langs. Op mijn telefoon zie ik dat de volgende trein naar Faro pas 3 uur later gaat. Ik concludeer dat het een lange reis gaat worden.

Als ik aankom op Lisboa-Oriente staat er wel een trein aan de andere kant van het perron. Wauw, het is de trein naar Faro! Ze hebben gewacht!
‘Wat is het toch een heerlijk land’, app ik naar mijn vriendin die ook blij is dat we toch nog op ons gemak naar een leuk restaurantje kunnen gaan. Want uiteindelijk arriveer ik rond 18:15 op Faro, na een reis van 9 uur.

Comfort

Na die 9 uur ben ik wel een beetje uitgezeten en gaar. Hoewel ik met mijn lengte van 1.81m, best comfortabel heb gezeten. Helaas werkte de airco niet goed mijn wagon, waardoor het er slaapverwekkend warm was. En de beloofde WiFi werkte in geen enkele trein.
Een medereiziger, die bijna iedere week tussen Lissabon en Faro reist, vertelde me dat de trein bijna altijd vertraagd is. Dus dat is iets om rekening mee te houden. Maar dat de treinen op elkaar wachtten, is een geweldige service!

Noord vs Zuid

Het mooiste van deze reis was dat gedurende de dag alle landschappen van Portugal mijn raam passeerden.
Eerst het Noorden, met haar steile bergen die me bij iedere bocht een nieuw doorkijkje gunden over valleitjes met rommelige boerderijtjes of grote wijnboerderijen. Met kleine levendige stadjes en opgestapelde huizen van graniet of beton. Na Porto gaf de trein me uitzicht over de oceaan, en wandelde ik in mijn fantasie over de houten vlonderpaden door de duinen. Ik vergaapte me aan de mooie oude villa’s in de badplaatsen van weleer, waar de trein rakelings langsrijdt.
Dan de rivierdelta van Aveiro, waar het landschap er heel Hollands uit ziet. Net alsof ik in de rietlanden rond Maassluis ben. Ten Noorden van Coimbra doet het ook nog Nederlands aan met graslanden, populierenbosjes en heel veel ooievaars die honderden nesten hebben in de hoogspanningsmasten.
Na Coimbra is het een beetje saai, omdat de trein hier grotendeels door een verdiepte bak rijdt. Her en der kon ik de naaldbossen zien op de zanderige grond net achter de kust. Hier is weinig levendigheid, alleen asfaltwegen met eindeloos veel EU gefinancierde rotondes.
Rond Pombal zag ik de oude (ingestorte) dakpanfabrieken, waar de oude pannen van ons huis gemaakt zijn. En vanaf Santarem rijd je al door de agglomeratie van groot Lissabon. Nadat ik was overgestapt op Lisboa-Oriente, werd ik getrakteerd op schitterend uitzicht op de brug hoog boven de Taag over de monding in de oceaan.

Met ondergaande zon reed ik vervolgens door eindeloze glooiende velden met kurkeiken en parasoldennen die zo kenmerkend zijn voor de Alentejo. De bijhorende huizen, of misschien wel paleizen laten zich niet bewonderen vanuit de trein. Her en der zag ik een verlaten boerderijtje of een klein dorpje met arbeidershuisjes.
Daar zou ik graag een keer willen wandelen.

Tegen de tijd dat de trein Albufeira bereikte, was het zo goed als donker. Van het laatste stuk door de Algarve naar Faro kon ik helaas niets meer zien.
Maar wat is Portugal toch een divers land! De trein gaf me een schitterende dwarsdoorsnede.
Dus ik ben om! De eerst volgende keer neem ik als het even kan, weer de trein.

Woorden voor reizen met de trein:

share: