naar de kapper

Alleen al het woord uitspreken is al een toer: O Cabeleireiro. Ofwel ‘de kapper’ in het Portugees, uit te spreken als Oe Kaa-be-lei-Réi-roe. Ik moest weer eens naar deze tongbreker, maar dat is niet iets waar ik naar uit zie. Ik ben het type mens, dat liever naar de tandarts gaat dan naar de kapper.

Coupe naturel

Mijn geluk is dat ‘coupe naturel’ op het Portugese platteland het meest praktisch is. In de meer dan 4 jaar dat we hier wonen ben ik maar 7 keer naar de kapper geweest. Het is lang geworden, de kleurbehandelingen zijn uitgegroeid. De zon licht het in de zomer een beetje op en ik draag het onder de bouwhelm meestal in een vlecht of een staart. Lekker weinig fratsen, helemaal mijn stijl.

IJdeltuit

Komt het omdat ik dit najaar 4 weken in Nederland was voor werk? Of omdat ik mag vieren dat ik een halve eeuw leef? Of omdat de grijze haren meer zichtbaar worden? Of omdat er diep van binnen een kleine ijdeltuit in mij schuilt?
Het zal allemaal van invloed zijn geweest, dat ik zin had mijn haar weer eens te laten highlighten en er een goed kapsel in te laten knippen.

Kapper Ivan

Het had ook zeker te maken met kapper Ivan. Eerst ging ik naar een andere kapsalon, waar ik ook goed geknipt werd, maar heel basic. Door hen droeg ik mijn haar op één lengte, van achter lang in een punt. Maar mijn lange lok aan de voorkant kregen ze nooit mooi geknipt. Het bleef een beetje een schoolmeisjes kapsel. Dus ik vroeg wat rond voor een kapper die me een moderner kapsel kon geven.

Via een tip kom ik bij Ivan. Hij heeft een mooie ruime salon, zo één waar ik anders weg bij zou blijven omdat het niets van ‘au naturel’ uitstraalt. Er zouden wel drie kappers kunnen werken. Maar Ivan werkt alleen, met ondersteuning van 1 hulp. Zij wast, kamt, verft, droogt een beetje en ruimt op. Maar alles waar de ‘meestervaardigheden’ bij komen kijken, doet Ivan.
Je moet in je kapperstoel regelmatig wachten totdat de meester weer tijd voor jou heeft. Want Ivan werkt minstens aan drie klanten tegelijkertijd. Het is fantastisch om te zien. Met gespitste oren probeer ik de gesprekken te volgen. En mijn haar wordt geweldig geknipt. Dus na 2 keer bij hem te zijn geweest, durfde ik weer te fantaseren over hightlights…

Grijze haren van de kapper

Als ik voor mijn highlight afspraak binnen kom, mag ik tot mijn verbazing gelijk gaan zitten. Na 20 minuten komt de meester mijn lokken in de verf zetten en verstoppen in aluminium folie. Dan begint het wachten. Ondertussen föhnt hij van drie dames het haar in model, knipt hij twee mannen en een klein meisje. Hij checkt 1 keer of mijn highlights al goed zijn, maar die kunnen nog wel even.
Maar als mijn haar bij de wasbak wordt uitgespoeld, voel ik het al: Ze hebben echt te lang in mijn fijne haar gezeten. Het voelt als stro…. Er wordt nog een goedje ingesmeerd voor een gouden gloed (douradinho), zodat de meester nog een man kan knippen en een dame in model kan föhnen.

Als ik weer voor de spiegel mag gaan zitten om geknipt te worden, kan ik bijna huilen. Mijn haar lijkt wel grijs! De highlights zijn wit! Ik wil weg, naar huis, op mijn erf waar niemand me kan zien…
Maar de meester moet me nog wel knippen. Die is echter eerst nóg een jongen aan het knippen, en dus mag het hulpje mijn strobos in model föhnen. Dat gaat zo onhandig dat ik met goed fatsoen boos en verdrietig kan blijven kijken.
Daarna is Ivan zo enthousiast over mijn prachtige highlights en wuift mijn gemormel over ’te licht’ direct weg. Gelukkig knipt hij er een leuk kapsel in. Dat is in ieder geval iets.

Einde van van het liedje

Na 3,5 uur (!) sta ik weer buiten. Het is donker op straat en bij thuiskomst, stap ik direct onder de douche om de kapper symbolisch van me af te spoelen. Ik vind nog ergens een oud flesje haarbalsem om de strobos wat te verzachten. En de dagen erna vindt mijn haar weer zijn eigen draai.
En ik moet toegeven: Het ziet er best goed uit én mijn grijze haren zijn gecamoufleerd door de grijze haren die de kapper me heeft gegeven.

Portugese woorden voor bij de kapper:

share: