We kregen een telefoontje van de Presidente (voorzitter) van de natuurclub.
Of we zaterdagochtend konden helpen om ‘het hoofdkantoor’ een schoonmaakbeurt te geven. En of we onze bosmaaier mee konden nemen. Voor de lunch werd gezorgd. Hij zou er om 9 uur zijn, maar wij hoefden pas om 9:30 te komen.
Dat was een goede aanwijzing, want meestal zijn we op tijd en daarmee vroeger dan de rest. Zo ook die zaterdagochtend. De voorzitter excuseerde zich dat we misschien maar met zijn 3-en zijn. Maar nee, een paar minuten later druppelde nog wat mensen binnen.
Eerst een klein ontbijtje: thee met lekkers van de bakker. En voordat we allemaal in lange gesprekken verzandden, riep de voorzitter ons op te beginnen. Nuno en ik stortten ons op de tuin en de anderen zouden het schoolgebouw van binnen schoonmaken.
Het hoofdkantoor van de natuurclub is namelijk een oude lagere school in het dorp Vila de Muros. Tot 2006 was dit dorpsschooltje nog in gebruik. Maar als je door de deur naar binnen gaat, stap je veel verder terug in de tijd. De andere leden van de natuurclub hebben er plezier in ons om tussen het werk door, wat te vertellen over vroeger.
De school is opgericht door een zekere meneer Andrade en opende haar deuren in 1910. De gulle schenker had fortuin gemaakt in Brazilië en wilde iets goeds doen voor zijn geboortestreek. De kinderen konden hier leren rekenen, lezen en schrijven. En ze kregen elke dag een lunch op school. Soep met brood, zo hadden de kinderen in dit arme gebied tenminste 1 behoorlijke maaltijd per dag.
Wat de leden ook leuk vinden om te laten zien zijn de oude flesjes bakkeljauwolie, het Portugese equivalent van levertraan. Hier kregen de leerlingen een dagelijkse, of wekelijkse dosis van. En elke verteller trekt er een zo’n vies gezicht bij, dat de smaak zich laat raden!
Met alle gesprekken en op zo’n leuke locatie, is het vrijwilligerswerk geen straf. We vermaken ons prima en de warme lunch smaakt heerlijk. En in plaats van het ouderwetse stampwerk, kunnen wij ‘learning-by-doing” onze woordenschat uitbreiden.
Portugese woorden voor in de tuin:
